متن لوح قسم نامه کورش کبیر
اینک که به یاری مزدا تاج سلطنت ایران ، بابل و کشورهای چهار گانه را بر سر گذاشته ام اعلام میکنم که تا روزی که زنده هستم و مزدا پادشاهی را به من ارمغان میکند کیش و آیین و باورهای مردمانی را که من پادشاه آنها هستم گرامی بدارم و نگذارم که فرمان روایان و زیر دستان من کیش و آیین و دین و روش مردمان دیگر را پست بدارند و آنها را بیازارند.
من که امروز افسر پادشاهی را بر سر نهادم ، تا روزی که زنده هستم و مزدا پادشاهی را به من ارزانی کرده هرگز فرمانروایی خود را بر هیچ مردمانی به زور تحمیل نکنم و در پادشاهی من هر ملتی آزاد است که مرا به شاهی خود بپزیرد یا نپزیرد، و هر گاه نخواهد مرا پادشاه خود بداند من برای پادشاهی بر آن مردم با آنها به نبرد نخواهم پرداخت و تا روزی که من پادشاه ایران و بابل و کشورهای چهار گانه هستم نخواهم گذاشت که کسی به دیگران ستم کند و اگر کسی ناتوان بود و بر او ستمی رفت من از وی دفاع خواهم کرد و حق او را گرفته و به او پس خواهم داد و ستم کاران را به کیفر خواهم رساند.
من تا روزی که پادشاه هستم نخواهم گذاشت کسی مال و اموال دیگری را به زور و یا هر روش نادرست دیگری از او بدون پرداخت ارزش واقعی آن بگیرد.
من تا روزی که زنده هستم نخواهم گذاشت کسی ، کسی را به بیگاری بگیرد و به او مزد نپردازد.
من اعلام میکنم که هر کس آزاد است هر دین و آیینی را که میل دارد برگزیند و هر جا که میخواهد سکونت نماید و به هر گونه که معتقد است عبادت کند و معتقدات خود را به جا آورد و هر کسب و کاری را که میخواهد انتخاب نماید ، تنها به شرطی که حق کسی را پایمال ننماید و زیانی به حقوق دیگران وارد نسازد.
من اعلام میکنم هر کس پاسخگوی اعمال خود می باشد ، هیچ کس را نباید به انگیز? اینکه یکی از بستگانش خلاف کرده است مجازات کرد و اگر کسی ار دودمان یا خانواده ای خلاف کند تنها همان کس به کیفر برسد و با دیگر مردمان و خانواده کاری نیست.
تا روزی که من زنده هستم نخواهم گذاشت مردان و زنان را به نام برده و کنیز و یا نامهای دیگر بفروشند و رسم بندگی باید از گیتی رخت بر بندد.
از مزدا میخواهم که مرا در تعهداتی که نسبت به ملتهای ایران و ممالک چهار گانه گرفته ام پیروز گرداند.
